Lata mijają, pamięć trwa

28 stycznia po raz 16. jest datą w kalendarzu, obok której nie potrafimy przejść obojętnie. Ożywają wspomnienia, twarze osób, z którymi byliśmy blisko i tych, które widzieliśmy po raz pierwszy
w tak dramatycznych okolicznościach, wrażenia, których nie da się zapomnieć. Ktoś powiedział, że nie ból jest najgorszy w posiadaniu wspomnień, ale samotność. Wspomnieniami trzeba się dzielić.

Po raz drugi nie mogliśmy tej naszej tragicznej rocznicy uczcić jak należy z powodu 5. fali covidu-19. Nie było wspólnego składania kwiatów pod pomnikiem Ofiar tragedii budowlanej na Wystawie Ogólnopolskiej w 2006 roku wraz z władzami wojewódzkimi i przedstawicielami służb ratowniczych, dla których ta data jest równie ważna, jak dla nas. Nie było wspólnej modlitwy, słów okolicznościowych, spotkania po zakończeniu uroczystości.